Toen ik
een jaar of 15 was, hield ik me al bezig met Amerikaanse Countrymuziek.
Mijn voorkeur ging vooral uit naar country-rock en bluegrass.
Ik luisterde veel naar The Byrds, Flying Burrito Brothers, Dillards en anderen.
Door een plaat van The Dillards leerde ik echte Bluegrass kennen. Ik wilde die muziek wel spelen, dus kocht ik een banjo. Het spelen op een banjo viel eigenlijk een beetje tegen. Pas vele jaren later ben ik met een collega gaan spelen en maakte ik enige
vorderingen. Later ben ik ook nog dobro gaan spelen en weer accordeon, net als in mijn
vroege jeugd. Een aantal jaren speelde ik in een band met de naam Country Stuff. Zoals met zoveel bands eindigde ook deze band met een opheffing in goede harmonie.
Bij een optreden in Noordwijkerhout van Byron Berline, liep ik Jaap Spijk
tegen het lijf. Deze ontmoeting resulteerde in de oprichting van de band Except2. In Except2 spelen wij akoestische country en bluegrass. Na enige jaren kwam de vader van onze violiste aanzetten met een tape
met Cajun-muziek van Steve Riley and the Mamou Playboys. Bijna de gehele band viel als een blok voor deze muzieksoort. Eerst met een piano-klavier accordeon en later met een twee-rijer harmonica cajun gespeeld, maar dat was het niet helemaal. Zo'n trekzak, inmiddels een éénrijer, is anders geheel andere koek als een accordeon, maar het ging allengs beter. Tijdens het Cajun en Zydeco festival in Raamsdonksveer (2000) heb ik contact gezocht met Wim Nagtegaal. Er was mij verteld dat hij les gaf in het spelen van Cajun op de trekzak. Het lessen bij Wim is een geweldige steun bij het aanleren van deze swingende
muziek. Op een gegeven moment kwam Will ons leren hoe we als band Cajun moesten spelen. Ik ben inmiddels ernstig besmet met het Cajun- en trekzak virus en speel nu
ook in deze band.