Van Zanzibar tot bluesy zydeco

De cajun & zydecomuziek zijn twee stromingen die op zich al uit een samenraapsel van diverse invloeden bestaat. Dat kleurt de scene in Nederland, waar alle betrokken bands een andere invalshoek nemen. Zo ook The Alligator Express uit de kanten van Zwolle. Ze zijn wellicht wel de meest bluesy zydecoband van Nederland. Alligator Express maakte een mini-cd, maar men werkt nu naar een volwaardige cd toe. Ik zal even de inzittenden voorstellen: Zangeres Princess Chris (Christianne Postel), bassist Jumping Joe Andries (Andries Dunnewind), drummer Burning Bren (Bren Geerlings), mondharmonica- en frottoirspeler Handsome Dirk (Dirk van Brink), gitarist Boom Boom Frits (Frits van der Zwan) en accordeonist/artistiek leider Captain Squeeze (Lucas Meertens). Captain Squeeze vertelt over Zanzibar en de passie voor de zydeco.

Hoe het allemaal begon:
'Begin zeventiger jaren ontdekte ik dat een kennis een plaat van Clifton Chenier had. Daar was ik helemaal gek van want ik was van huis uit met de accordeon opgegroeid. Maar eigenlijk was ik een bluesfanaat. Ik speelde bluespiano, maar met die plaat van Chenier ontdekte ik dat dat ook op het accordeon kon. Een concert van Queen Ida gaf de doorslag. Ik was helemaal om betreffende de zydecomuziek. Het heeft jaren gesudderd, maar toen ik voor mijn werk in Zanzibar woonde, een eiland voor de Afrikaanse oostkust, ben ik mijn eerste zydecoband begonnen. We stonden daar regelmatig op het strand van dat tropische eiland te spelen. De buitenlanders begrepen de muziek wel aardig, en de plaatselijke bevolking vond het een leuk gebeuren op zich. Ik trof daar ook een meisje uit Louisiana die afkomstig was van een alligatorfarm, en die had Clifton Chenier nog persoonlijk gekend. De band bestond uit buitenlanders die ook voor hun werk in Zanzibar woonden; de bassist was een Engelsman en de gitarist was een Fin van meer dan twee meter lang en met een stevig postuur. Het eerste optreden in een strandhut vergeet ik nooit meer. De meeste collega´s verbleven daar voor een periode van twee jaar, ik was er in het totaal vier jaren. Vandaar dat ik ook nog een andere zydecoband met andere muzikanten heb opgezet.'

In 1997 kwam Lucas Meertens terug naar Nederland en vanaf het moment dat hij zich gevestigd had begon het zydecovirus weer parten te spelen. Hij ging op zoek naar muzikanten.
'Er zijn veel mensen die wat willen in de muziek, maar ik ben uitgegaan van mensen die behoorlijk wat ervaring hadden. Op de advertentie kwam onze bassist af. Hij kende nog een paar muzikanten uit de Boom Boom Bluesband uit Zwolle. Daar hebben we de gitarist en mondharmonicaspeler bereid gevonden om zitting te nemen in de zydecoband. De laatste twee hadden net als ik een bluesverleden en de bassist kwam meer uit de rockkringen. De muziek van Clifton Chenier paste goed in die bluessetting, en ik denk ook dat wij de meest bluesy zydecoband van Nederland zijn.'

Het ontwikkelingsproces:
'Ik stel nogal hoge eisen aan onze muziek, en met name de strakheid in het ritme. Onze nieuwe drummer heeft zich helemaal verdiept in alle stromingen uit de cajun en zydecomuziek. Hij is gaan luisteren waar nou precies de accenten in het ritme liggen. Maar we werken ook aan de sound van de instrumenten op zich. Zo vond ik de sound van mijn accordeon te Italiaans, maar die is onlangs omgezet naar het Louisiana-geluid. Naast de klavieraccordeon ben ik ook bezig met de cajun-éénrijer. Dat hoeft niet per definitie te betekenen dat je daarop uitsluitend cajun speelt. Dat instrument past ook heel goed in een rocknummer. De afwisseling tussen beide instrumenten biedt ons veel meer mogelijkheden betreffende het repertoire. Zo spelen we naast muziek van onder andere Queen Ida en Clifton Chenier ook dingen van Rosie Ledet en Terrance Samien. Op het moment proberen we het geluid van de basgitaar wat ronder te krijgen, maar zo hebben we ook gewerkt aan het geluid van de frottoir (zydecowasbord) en de elektrische gitaar.
De repetities zijn ook een serieuze aangelegenheid. We maken iedere keer opnamen van een aantal nummers en gaan die ieder voor zich goed beluisteren. Tijdens de volgende repetitie worden ze dan kort geëvalueerd. Daarbij mag iedereen zijn mening erover geven, en ook kritiek leveren op het spel van de ander. Het heeft een paar jaren gekost voordat we op deze efficiënte manier kunnen repeteren, maar ik ben zeer tevreden met het resultaat.'

Princess Chris
'Het was aanvankelijk helemaal niet de bedoeling om Christianne Postel in de groep te betrekken, want we waren op zoek naar een zanger of zangeres met ervaring. We hadden wel een zangeres, maar die klonk te klassiek voor deze muziek. Na een aantal audities hadden we nog steeds niet de geschikte gevonden. Eén meisje hadden we laten afvallen omdat ze geen ervaring had. Maar die belde wel drie keer terug met de vraag: 'maar hoe kan ik dan ervaring opdoen?' Toen hebben we haar maar eens mee laten repeteren, en dat pakte wel aardig. We spraken af dat ze als een soort 'stagiaire' mocht meedraaien, maar dat we wel op zoek bleven gaan naar een ervaren iemand. Maar Chris groeide ondanks haar jonge leeftijd heel goed mee in de muziek. En we ontdekten dat ze heel erg goed met het publiek overweg kan. Laten we eerlijk zijn, een jonge meid in het front is wel een stuk aantrekkelijker met die oudere jongeren in de band. Inmiddels is ze uitgeroeid tot Princess Chris, en wie weet groeit ze nog uit tot Queen Chris.'

Ron Janssen