Interview met Gavin Lewery door |
|
In Engeland is Cajun en Zydecomuziek veel populairder dan in ons land. Er zijn heel wat Engelse groepen actief bezig met de muziek uit Louisiana. Maar wie goed de namen van de spelers bijhoudt, komt bepaalde namen iedere keer weer tegen. Fiddler Jock Tyldesley en de harmonicaspeler Gavin Lewery worden regelmatig genoemd. Lewery is en muzikale duizendpoot. Hij speelt niet alleen op de éénrijers en drierijer, hij krijgt ook nog een mooie toon uit de trompet en bugel. Daarnaast zingt Gavin en speelt hij ook nog drums. Lewery maakt niet alleen cajunmuziek, maar ook zydeco. Dat doet hij in verschillende bands. Met de eerder genoemde Jock Tyldesley (de beste cajunfiddler van Europa) speelt Lewery samen in onder andere The Flatville Aces. Met de funky saxofoniste Amanda Quigley speelt hij in Z-Funk. Tijdens het afgelopen Cajun en Zydecofestival te Raamsdonksveer traden beide groepen aan. Gavin Lewery was tussentijds te strikken voor een interview. |
Gavin en Amanda Quigley, Z-Funk |
Jock, Gavin en Vera,
|
Gavin heeft niet aan het kraambed van The Flatville Aces gestaan. ‘The Flatville Aces bestaan al heel wat jaren, maar ik ben er later bij gekomen. De voormalige cajun-accordeonist Tim Beckerleg verliet de groep acht jaar geleden. Dat was net op het moment dat mijn band, The Playbird Cajun Band, besloot om helemaal te stoppen. Dus de aansluiting bij The Flatville Aces kwam net op het juiste moment. Ooit was The Flatville Aces een kwintet, maar de jaren dat ik erbij was zijn we altijd met vier muzikanten geweest: drums, gitaar, fiddle en cajun-accordeon. Maar sinds een jaar hebben we uitbreiding, want Vera van Heeringen is tweede fiddle komen spelen. Ze is eigenlijk de gitariste van The Cajun Company, maar ze woont nu in Engeland. Het lukt haar om het werk van The Flatville Aces naast de Nederlandse groep The Cajun Company te combineren.’ |
|
Gavin heeft wel wat met punkmuziek, althans tot het moment dat hij de muziek uit Louisiana ontdekt. ‘Zo´n dertien jaar geleden liet een vriend me de plaat The Back Door van D.L.Menard horen. Het geluid van de cajunharmonica trok me enorm aan. Het is eigenlijk het punkinstrument uit de hele accordeonfamilie. Ik was toen negentien en wilde koste wat het kost zo´n harmonica hebben. Ik kocht er één en speelde enkele jaren voor mezelf, alvorens ik naar Amerika ging om te kijken hoe het nu echt moest. Ik had nog nooit iemand op zo´n kast zien spelen, en dat maakt het voor jezelf moeilijk om vooruit te komen. Je moet als het ware het wiel uitvinden. Als iemand het je voor kan doen, dan leer je veel sneller. Dan wordt ook duidelijk hoe je de verschillende stijlen uit elkaar houdt. Ik heb er zo´n twee drie jaar rondgehangen om de groten in actie te zien. Ik heb er heel wat geleerd, zowel op muzikaal als op menselijk vlak.’ |
|
 |
In het begin maakte Gavin de grote fout die menig beginnend cajun-accordeonist zal maken ‘De plaat van D.L. Menard staat in G, dus ik kocht een éénrijer in G om de accordeonpartij in te kunnen studeren. Ik snapte maar niet hoe ik het juiste geluid uit de éénrijer moest krijgen. Het klonk op de één of andere manier niet zoals op de plaat. Een jaar later kwam ik erachter dat je eigenlijk een éénrijer in C nodig hebt om in G te spelen. Dan krijg je pas dat bluesy geluid. Toen ik dat ontdekte ging de wereld van de cajun en zydecomuziek pas echt voor me open. Je speelt een tune in A in de cajunmuziek niet op een éénrijer in A, maar op een kast in D.’ |
|
Op de vraag of The Flatville Aces een rijk oeuvre hebben vastgelegd op cd´s, antwoord Gavin: ‘The Flatville Aces hebben ooit één plaat opgenomen, maar dat was voor mijn tijd. Het is een zeer gedisciplineerde groep waarvan alle inzittenden uit een heel ander deel van Engeland komen. We komen bij elkaar om optredens te doen, maar het blijft moeilijk om tijd vrij te maken voor het opnemen van een cd. We zeggen wel iedere keer dat we dit jaar een album gaan opnemen, maar dat zeggen we volgend jaar weer. Het wordt wel tijd dat er weer iets komt, want Cajun Breakdown haalt het niet meer bij de muziek die we nu doen. Ook toen was al duidelijk dat The Flatville Aces een echte live-band is.’ Gavin neemt naast Jock Tyldeley de vocalen voor zijn rekening in The Flatville Aces. ‘Ik probeer zo goed mogelijk in het Cajun-French te zingen, maar dat is best moeilijk. Ik zie het hetzelfde als het leren bespelen van een instrument. Het is een heel aparte manier van zingen, het is nasaal, je zingt als het ware via de holte van je neus zonder je mond echt te openen. Net als je de cajunharmonica op een andere manier speelt dan de andere trekharmonica´s, zing je in het Cajun-French ook nog op een andere manier. En het Cajun-French is niet het Frans dat je op school hebt geleerd. Je leert veel door te luisteren naar de articulaties en uitspraken van de bekende cajunmuzikanten. Het beste kan je hiervoor kritisch naar de cd´s luisteren.’
|
Zydeco Active Cd "Pull It" met Gavin
|
|
The Flatville Aces speelt populaire cajunmuziek. Een opmerkelijke rol is hierbij weggelegd voor de gitarist.
‘The Flatville Aces is eigenlijk een coverband want we kopiëren onze idolen. Ook de arrangementen zijn vaak gepakt van het origineel. Wij zijn Engelsen en geen Cajuns, dus waarschijnlijk zullen we die muziek ook nooit authentiek kunnen spelen. Maar we proberen net door te kopiëren tot de werkelijke kracht van deze energieke muziek te komen. In Louisiana vinden ze me en cajun-accordeonist met een duidelijk Engelse stijl, maar daar heb ik geen moeite mee. Het gaat om het plezier dat we ermee beleven.
We hebben inderdaad geen bassist in de groep, maar de gitarist neemt de baspartij als het ware mee in zijn spel. De typische slag bij de cajunmuziek benadrukt de diepe snaren van de gitaar. Door deze diepte met de equalizer aan te dikken missen we eigenlijk geen bassist. Dat komt goed uit, want The Flatville Aces is eigenlijk een akoestische groep. Oorspronkelijk was er een contrabassist, maar nu hebben we een drummer. We kunnen met zo´n akoestische bezetting heel gemakkelijk een onversterkt concert geven als dat nodig zou zijn.’
Op wat voor´n soort éénrijers speel je?
‘Ik speel op een éénrijer in C, gemaakt door Marc Savoy. Het is een oudje die ik heb overgenomen van een cajunspeler in Louisiana. Die oude instrumenten van Savoy klinken veel voller en dieper dan de huidige kasten. Waarschijnlijk bestede hij toen meer tijd aan zijn makelij. Tegenwoordig is de vraag zo groot dat het een productielijn is geworden. Maar ondanks dat behoren ze nog altijd tot de beste cajunharmonika´s die je kan vinden. Verder speel in nog op een éénrijer in Bes, gemaakt door Junior Martin te Louisiana. Die gebruik ik niet in The Flatville Aces, maar in Z-Funk. De Bes-stemming is namelijk uiterst geschikt voor zydecomuziek. Z-Funk is een andere groep waar ik in speel. We maken zydecomuziek in de traditie van Beau Jocque en Keith Frank. We proberen heel origineel uit de hoek te komen met een stevige groove. Ik speel in Z-Funk ook nog op een Gabbanelli drierijer, ook weer een typisch instrument voor de zydecomuziek. Met Z-Funk, we zijn met z´n vijven, proberen we een eigen stijl van zydecomuziek te creëren. We importeren invloeden uit de Hip-Hop en funkmuziek. Amanda Quigley speelt saxofoon en zingt. Ik speel ook nog trompet en bugel. In samenspel met de saxofoon hebben we een heuse brassectie. Z-Funk biedt heel wat muzikale mogelijkheden, terwijl we met The Flatville Aces net in de traditionele cajunmuziek willen blijven. Zydecomuziek leent zich heel goed voor muzikale experimenten.’
Tot slot: Houdt Z-Funk in de gaten! Deze veelbelovende groep heeft echt alle ingrediënten in huis!
Gavin in Z-Funk ,
festival R'veer 2002
