Om ongeveer zes uur van huis, in de hoop de spits te ontlopen. Onderweg de auto-CD met 250 MPdrietjes
opgezet om vast in de stemming te komen. De CD is gevuld met Amerikaanse muziek en 95 procent daarvan is traditionele Cajun muziek. Dat verveelt mij geen moment en dat is voor mijn omgeving wel eens irritant, beweert mijn omgeving. Om ongeveer half acht liep ik Café Noir binnen en de mannen van de Lost Bayou Ramblers zaten net een Oosterse maaltijd naar binnen te werken. De geluidsman was nog aan het opbouwen, dus acht uur beginnen ging niet helemaal lukken. Dat was niet erg, omdat de meeste toeschouwers toch iets later kwamen aanzetten. Als doorgewinterd structopaat blijf ik natuurlijk veel te vroeg naar dit soort evenementen gaan en zal ik nooit wennen aan Brabantse- of andere kwartiertjes.
Nog voor half negen klonken de eerste slagen, streken, roffels, plukken, trekkers en duwers. Ik heb het hele optreden met volle teugen genoten van een wervelend optreden van deze jonge band. Er werd vanaf het eerste nummer gedanst. Het unieke van deze band is de ritmesectie van contrabas, gitaar en zeer minimaal drumstel. Deze drie instrumenten en hun bespelers zorgen voor een solide basis voor de traditionele hoofdinstrumenten accordeon en viool. De broers André en Louis Michot leefden zich naar hartelust uit, waar André de trekzak af en toe inwisselde voor een klassieke lap-steel. Violist Louis heeft een stem die geknipt is voor het genre en deed mij veel denken aan zijn oom Bobby Michot. Ik vond het opmerkelijk dat er momenten in de muziek zaten waarin niet werd gesoleerd of gezongen, maar waarin alleen maar ritme gespeeld werd. Swingen als een kameel zou in dit geval wellicht de lading kunnen dekken, hoewel ik geen ervaring heb in het kameelrijden. Het geluid was ook een verademing, want de opgestelde elektronica werd gebruikt in een mate die perfect bij deze muziek past. Ik vond het een fantastische avond en ik hoor de muziek nog elke dag in mijn gedachten.

Cajun met een lap-steel is ook niet erg.

Er werd nauwelijks gerookt in café Noir.

Gepraat werd er eigenlijk niet.

Dit was ruim twee uur het beeld met nu even Ad op mondharmonika.

Er hadden best iets meer mensen mogen komen

Sam Murray versterkt het geheel met de triangel


 
    Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op 14-11-07 .