Saulieu 2005 (Foto's Jan Ghuijs)

Op de foto hiernaast is de band Blue Bayou te zien. Dit is de band van accordeonist Didier Lonjard, die tevens de organisator van het jaarlijkse Cajun & Zydeco Festival in Saulieu. Het was dit jaar de twaalfde keer en de officiële titel Nuits Cajun et Zydeco dekt de lading maar ten dele, want ook overdag is er veel te genieten. Op het grote plein in Saulieu zijn er overdag al diverse bands te zien en wordt er onder de bomen de hele dag volop gedanst. U ziet Linedance, maar dat is alleen het geval als er een blues wordt gespeeld, want cajun- en zydeco dansen doe je vooral met zijn tweeën en ook dat is knus.

Dit jaar begon de live muziek al op vrijdagmiddag, terwijl in voorgaande jaren op vrijdagmiddag een DJ zijn uiterste best deed om de mensen aan het dansen te krijgen. Op vrijdagavond is er spektakel in de grote zaal van het stadje. Vorige jaren ging ik op vrijdagavond steevast naar Nolay om Bobby Michot te bewonderen in één van de plaatselijke kroegen. Ook speelden de daar aanwezigen muzikanten uit Nederland een set. Dit feest ging echter niet door dit jaar, omdat het café van eigenaar was veranderd. Ik hoorde dit droeve nieuws op weg naar Saulieu tijdens een bezoek aan het betreffende etablisement. Aangekomen in Saulieu hoorde ik gelukkig dat Bobby zou meespelen met Dexter Ardoin. Ik was blij dat te horen, maar Bobby speelde wasbord bij Dexter en ik hoor hem liever zingen, dus ik hoop dat hij volgend jaar weer in de programmering zit als Cajun zanger met een goede band. Het optreden van Dexter Ardoin met Band was klasse en ook de andere acts Zyderythmics met Phil Underwood, Grand Prairie Special en de Cajun Company waren prima.

Ook de andere bands op de vrijdag deden hun arbeid naar behoren en de sfeer in de grote zaal was prima. Op zaterdag waren er overdag behalve muziek ook workshops voor koken, dansen, accordeon en fiddle. Op de terrassen van Saulieu is het een komen en gaan van muzikanten die daar de gehele dag jammen. Zowel zaterdag(levensmiddelen) als zondag(brocante, maar wij zeggen rommel) is er markt op het plein rond het festival. Dit geeft het geheel nog meer cachet. Op zaterdagavond was het de beurt aan Bruce Dagrepoint, Lil'Jim, Hackney Ramblers en de Cajun Company.

Bruce Daigrepont is een soort kruidvat, wat alleen op het podium te zien is. Deze man legt zijn hele ziel en zaligheid in wat hij speelt en zingt. Het knappe is dat hij veel eigen liedjes speelt. Maar ook klassiekers passeerden de revue. De samenstelling van de band was voor mij wel een verrassing, want trekzak, viool, drums en bas had ik nog nooit gehoord. Cajun zonder gitaar was voor mij een geheel nieuwe ervaring. Gina Forsyth de violiste was werkelijk fantastisch, maar ik heb met stijgende verbazing naar de bassist staan kijken, die het geheel prachtig omlijstte. Ook de andere artiesten waren op dreef. Heel bijzonder is het Engelse talent Lil'Jim, want als je dit op achttienjarige leeftijd al kan ben je wel erg op de goede weg. De Hackney Ramblers met Tony Weatherall is één van mijn favorieten en hij was in goed gezelschap van violist Andy Lockwood en nieuwe bassiste Loraine Baker. Als rechtgeaard liefhebber van traditioneel, ook wel "zwarte kousen cajun" genoemd was het optreden van de Cajun Company een lust voor het oor. Ze openden het bal en deden dat geweldig.

Hieronder Lil'Jim en Sam Murray, die ook geweldig drumde bij de Zyderythmics.

Zondag was het de hele dag feest op het plein buiten en qua sfeer is het buiten gebeuren uniek. Overdag alle Franse Cajun-bands en de Cajun Company en vervolgens nog Blue Bayou, Zyderythmics en de Hackney Ramblers.

Het was weer een groot feest.