Voor de negende keer was er dit jaar in het eerste weekend van augustus 2002 het jaarlijkse Cajun- en Zydeco festival in het stadje Saulieu. Voor mij was het de derde keer dat ik er was en wederom was het een bijzondere ervaring om in het gezelschap van vele Nederlandse, Franse en Engelse liefhebbers te genieten van deze zeer onderschatte muzieksoorten.

Het festival heeft al jaren dezelfde opzet, waarbij de muziek op verschillende plaatsen te horen is.

Op een groot plein is een podium geplaatst met dansvloer en drankvoorzieningen.           

   
Op dit plein kun je gratis genieten en Zydeco-dansen leren (instructeur: Gary Hayman) op zatermiddag en zondagmiddag en zondagavond. Op een andere locatie, de concertzaal/sporthal, kun je op vrijdag- en zaterdagavond luisteren naar en/of dansen op Cajun en Zydeco. Tijdens het festival kun je in alle kroegen in het stadje jammende muzikanten aantreffen. Ook op de camping van Saulieu gebeurt iets dergelijks.

Top-act dit jaar was Sean Vidrine uit Amerika. Hij werd begeleid door muzikanten uit de andere bands die op het festival optraden. Die andere bands kwamen dit jaar uit Frankrijk, Engeland en Nederland. Uit Nederland was dit jaar de Cajun Company te horen en te zien. Van de drie optredens heb ik er twee gezien en beide waren van hoog niveau. Helaas was het slotoptreden op zondagavond aan de korte kant, omdat de bands ervoor langer speelden dan de bedoeling was.

   
       Sean Vidrine  en  Didier Lonjard 

 en uit Engeland de Bearcats en   Zydeco-motion.              

Van de Franse bands vond ik Chere Alice eruit springen, omdat ze zonder, met de door mij zo geliefde, trekzak Cajun muziek maakte met twee zeer goede violisten.

De Engelse bands waren beide van accordeonist Chris Hall en in beide samenstelingen goed op dreef en dankzij de Bearcats eindelijk Cajun met steelgitaar gezien en gehoord.

Tot slot de ster van het feest, die werkelijk een wervelende show neerzet en een fantastische trekzakspeler is. Tijdens het optreden van de Engelse bands kwam Sean Vidrine nog wat meespelen en vooral bij de Bearcats leverde dat enige traditionele Cajun op.

Voor iedereen die van deze muziek houdt is dit festival zeker de moeite waard. 

Volgend jaar de tiende keer en dat wordt iets bijzonders heb ik begrepen.