| Ook dit
jaar was er weer een Cajun en Zydeco festival in Frankrijk en wel voor
de tiende keer. Het evenement vindt plaats in Saulieu in Bourgondië. Saulieu ligt ongeveer 60 kilometer ten westen van Dyon. Het festival duurt van donderdag tot en met maandag en dit jaar was dat dus vanaf 31 juli tot en met 4 augustus. Op donderdag is er een filmavond met films over onderwerpen die met Cajun en Zydco te maken hebben. Dit jaar was er de premiére van een documentaire over de Hackberry Ramblers, die vorig jaar in Raamsdonksveer te horen waren. In de film "Make em dance" was de langdurige geschiedenis te zien van de roemruchte band vanaf de dertiger jaren uit de vorige eeuw. Na de film gaven de heren nog een concert en voor mensen van negentig-en zeventig plus was dat in de heersende hitte een topprestatie. In de film bleek dat deze band als eerste electrisch versterkt Cajun muziek ten gehore bracht en ook dat het zeer goede muzikanten waren. |
 |
  |
Op
vrijdag heb ik van het festival niet veel gezien, omdat ik in een plaatsje
op ongeveer zestig kilometer ten zuidwesten van Saulieu naar Bobby Michot
ben gaan kijken en luisteren in het gezelschap van nog enige Nederlanders,
waaronder enige muzikanten. In het plaatsje Nolay organiseert de eigenaar van een café elk jaar op de vrijdag van het festival een avond met Cajun muziek. Dit jaar dus met Bobby Michot, die werd bijgestaan door Yanick en Annemarie. De dames spelen respectievelijk trekzak en viool en Yanick zingt en doen dat ook vaak op het festival. Het café is niet bepaald groot, dus er ontstaat op deze manier een intieme sfeer waar in muziek goed gedijt. Vanaf half tien was het genieten van pure Cajun-muziek. De zang van Bobby Michot is geweldig en het lijkt wel of hij drie kopstemmen heeft en het repertoire van hem lijkt onuitputtelijk. Na de tweede set kwam het verzoek of de mensen uit Nederland ook wilde spelen. Dat was niet tegen dovemansoren, want het speelplekje was weer snel gevuld. Er volgde een set met Will en Netty Pieters, Marcel van de Perk en Kees Simons en Bobby kon eindelijk dansen. Later ging Bobby weer zingen en werden Netty en Kees afgelost door Ida van de Perk en Ron van Doorneveld. Het was al met al een fantastische avond in Nolay. |
| Hetgene
wat ik op vrijdag heb gemist was een concert van vier bands in de grote
hal van het stadje, maar deze bands speelden ook nog op de andere dagen
van het festival. Op zaterdag begint het al om 11 uur in de ochtend met optredens op het dorpsplein met vooral Franse bands. Uit Engeland kwam Zigazag en vooral het accordeon spel van Phil Underwood is goed. Van de Franse bands beviel vooral Pain d' Mais met een spetterend optreden. Tussendoor zijn er Zydeco danslessen van Gary Hayman en elders in het stadje workshops voor Cajun dansen en Cajun koken. Zowel op zaterdag als op zondag zijn de terrassen van Saulieu gevuld met muzikanten, die daar vooral Cajun muziek ten gehore brengen. Iets soortgelijks vind ook op de camping plaats. Op de zaterdagavond treden de klapstukken van het festival op en dat waren dit jaar Ton Ton Gris Gris(F), River Zydeco Band(NL), Steve Riley & the Mamou Playboys(USA) en de Cajun Company (NL) in deze volgorde. Het festival is behalve muziek ook een dansfeest en in de grote hal is daar voldoende ruimte voor. Zonder iemand te kort te doen, was voor mij het optreden van Steve Riley het hoogtepunt van het weekend. Wat een muzikanten, wat een band, wat een plezier, wat een klasse. De drie op de voorgrond waren Steve Riley (trekzak), David Greely (viool) en Sam Broussard (slide gitaar en gitaar). De andere twee zorgden voor een solide basis op drums en basgitaar. De gitarist was een absolute topper en past zo in het rijtje Cooder, Lindley,Landreth etc. Ook de nummers met twee violen, dus zonder accordeon waren fantastisch. Om dit geweld heen speelden ook de andere bands zeer gedegen en de Cajun Company had de ondankbare taak om de avond af te sluiten. Tijdens het optreden van de Company bleek dat Sam Broussard niet alleen een fantastische gitarist is , maar ook een sociaal mens, want hij zorgde voor de drank voor de Company. Ook bleek tijdens het slot van de zondagochtend hoe traditioneel de Cajun Company speelt en ook om vier uur is het jammer als de muziek en het dansen stopt. Tevens ging ook de tap dicht. |
 |
|
Foto's volgen nog
|
Op
vrijdag heb ik van het festival niet veel gezien, omdat ik in een plaatsje
op ongeveer zestig kilometer ten zuidwesten van Saulieu naar Bobby Michot
ben gaan kijken en luisteren in het gezelschap van nog enige Nederlanders,
waaronder enige muzikanten. In het plaatsje Nolay organiseert de eigenaar van een café elk jaar op de vrijdag van het festival een avond met Cajun muziek. Dit jaar dus met Bobby Michot, die werd bijgestaan door Yanick en Annemarie. De dames spelen respectievelijk trekzak en viool en Yanick zingt en doen dat ook vaak op het festival. Het café is niet bepaald groot, dus er ontstaat op deze manier een intieme sfeer waar in muziek goed gedijt. Vanaf half tien was het genieten van pure Cajun-muziek. De zang van Bobby Michot is geweldig en het lijkt wel of hij drie kopstemmen heeft en het repertoire van hem lijkt onuitputtelijk. Na de tweede set kwam het verzoek of de mensen uit Nederland ook wilde spelen. Dat was niet tegen dovemansoren, want het speelplekje was weer snel gevuld. Er volgde een set met Will en Netty Pieters, Marcel van de Perk en Kees Simons en Bobby kon eindelijk dansen. Later ging Bobby weer zingen en werden Netty en Kees afgelost door Ida van de Perk en Ron van Doorneveld. Het was al met al een fantastische avond in Nolay. |
|
Op zondag ging het feest gewoon
door op het dorpsplein met veel bands en in het stadje op de terrassen..
Overdag speelden weer vooral de bands uit Frankrijk en 's avonds volgden
Zigazag(GB) en uit Nederland de River Zydeco Band en de Cajun Company.
|
|