een reportage van Willem Versloot
foto's: Emile Waagenaar

In een werkelijk prachtig Bourgondisch plaatsje aan de rand van het nationale park de "Morvan",  werd  opnieuw het jaarlijkse 
C & Z festival gehouden, op initiatief van Didier Lonjard, die met zijn eigen groep "Lil' Didier & the Zarico Playboys" het festival vrijdag opende.  

Vrijdag en zaterdag avond waren  er concerten in de "halle polyvalente"  met een gigantische, lekker gladde en egale dansvloer.   
Dit jaar veel zydeco.  Didiers band (Frans),  Doc Zydeco (Frans, een bescheiden maar degelijke band),  Zydeco-Active (Brits, een topper,  ape-strak!)   en de Zydeco Playboys (Duitsland).   

Dat was te merken:  veel Engelse en Franse danslustigen  waren de basis duidelijk voorbij:  je zag individueel heel verschillende stijlen en variatie's, zonder die basis uit het oog te verliezen. Chapeau!
Nederlanders hebben duidelijk een achterstand (misschien mede door het ontbreken van een danscultuur), wat overigens de pret van het dansen niet mocht drukken.      

Jo-El Sonnier  was het hoogtepunt (en de enige band uit Louisiana) van het festival.  Deze cajun oudgediende, die ook hits heeft gescoord in het swamp-rock genre, had een smeuige, stevig rockende band meegenomen, en zette hiermee de toon voor het concert. 
Ondanks enkele traditionele cajun uitvoeringen (luister naar J'etais au bal")  ging het meer en meer de (country-) rock kant op, reden voor lange gezichten bij enkele puriteinse cajun liefhebbers! 
Voor anderen viel er veel te genieten:  er werd met zichtbaar plezier en grote inzet gespeeld.   
En wat een virtuoos  is die Jo-El Sonnier!   

Zoals op de foto hiernaast te zien rukt de "freeze ziekte" steeds meer op:   er hoeft maar een blues of een ander hoekig ritme gespeeld te worden, en de dansvloer stroomt vol met  dansers die enthousiast een vast patroon in alle 4 windrichtingen dansen,  keurig in het gelid, en zonder partner!